Pan Kryzys Światopoglądowy.

cześć! 
długo cię nie było. 
(nie) miło cię widzieć.


słyszysz mój ciężki oddech z daleka, odwiedzasz mnie.
nie zostajesz na długo, siedzisz trochę i wychodzisz.
bardzo pomagasz.


na nowo poznaję Panią Motywację i Pana Piękno Dnia Dzisiejszego.


ja wiem, że TO jest ważne.
jest jedyne prawdziwe.
ale już nie mogę.
jest mi ciężko.

chcę trochę pobłądzić       chcę uciec        chcę się buntować

TO już nie przynosi ukojenia.
TO zaczęło męczyć.

szczególnie lubiane

Jest taki jeden, mało ważny człowiek.

Człowiek, który uważa swoją obecność za istotną. Ileż piękna daje prostym ludziom! Nie ważne jest to, czy jego przekonanie o tym, iż jego wizyta jest mi potrzebna, jest prawdziwe i słuszne. Ważne jest to, że czuje się potrzebny i komuś w ten sposób pomaga. Pomaga, bo czując się potrzebnym, stara się dbać o ciebie w jakiś sposób, a to z kolei sprawia, iż czujesz się istotnym elementem tego ogromnego świata. Pomaga, bo buduje twoją wartość. Każdego weekendu, kiedy pracuję w saloniku prasowym przychodzi ten mało ważny człowiek. Wizytę swą kończy słowami: "przyjdę potem, dobra?"; słyszy wtedy mą odpowiedź: "dobra!". I choć tak naprawdę niewiele zmieniło się po jego wizycie i nie zmieni się po żadnej kolejnej, to uczucie, iż w jakiś sposób o mnie dba jest po prostu miłe. Niekiedy nie potrzebujemy troski, wsparcia i rady, lecz kiedy mimo to je dostajemy, czujemy się dowartościowani. Dwie złotówki, cztery dwuzłotówki i kilka pięćdziesiąt groszówek, które prosty
czytaj całóść »