vanitas

To, co aktualne jest chwilowe. A to, co nadejdzie jest bez sensu. 

vanitas vanitatum et omnia vanitas.

Gdyby tak łatwo byłoby nie przeżywać tego, co bolesne.

Gdyby tak łatwo byłoby nie przejmować się tym, co nieistotne. 

To można by twierdzić, że się opłaca. 



Wszelkie pomyślności są pożądane i wyczekiwane przez każdego. Nic dziwnego. Dają one bowiem szczęście i motywację do przeżywania każdego kolejnego dnia. Dają one złudne poczucie, że warto ciągnąć ten marny żywot. Z niepowodzeniami jest wręcz odwrotnie. Każdy chciałby przeżywać ich jak najmniej. Upewniają tylko w przekonaniu, że życie kompletnie się nie opłaca, że nie opłaca się cierpieć dla tych jedynie kilku zwiewnych dobrych chwil. 

Los każdego z nas skończy się tak samo. Zaraz wszystko zniknie i obróci się w nic nie warty pył. 

szczególnie lubiane

Jest taki jeden, mało ważny człowiek.

Człowiek, który uważa swoją obecność za istotną. Ileż piękna daje prostym ludziom! Nie ważne jest to, czy jego przekonanie o tym, iż jego wizyta jest mi potrzebna, jest prawdziwe i słuszne. Ważne jest to, że czuje się potrzebny i komuś w ten sposób pomaga. Pomaga, bo czując się potrzebnym, stara się dbać o ciebie w jakiś sposób, a to z kolei sprawia, iż czujesz się istotnym elementem tego ogromnego świata. Pomaga, bo buduje twoją wartość. Każdego weekendu, kiedy pracuję w saloniku prasowym przychodzi ten mało ważny człowiek. Wizytę swą kończy słowami: "przyjdę potem, dobra?"; słyszy wtedy mą odpowiedź: "dobra!". I choć tak naprawdę niewiele zmieniło się po jego wizycie i nie zmieni się po żadnej kolejnej, to uczucie, iż w jakiś sposób o mnie dba jest po prostu miłe. Niekiedy nie potrzebujemy troski, wsparcia i rady, lecz kiedy mimo to je dostajemy, czujemy się dowartościowani. Dwie złotówki, cztery dwuzłotówki i kilka pięćdziesiąt groszówek, które prosty
czytaj całóść »